De kinderen uit de klas van juf Maya waren nog druk bezig met hun rekenopdrachten toen de bel ging.
“Schriften in jullie bureaus, jongens. We gaan er morgen mee verder. Jullie hebben morgen nog een half uurtje om het af te maken, maar nu is het tijd om van het mooie weer te genieten!” probeerde juf boven het rumoer van de kinderen uit te komen, die al begonnen op te staan en hun spullen in te pakken.
Vera en Mia liepen samen de klas uit, op weg naar Mia’s huis. Mia’s moeder was pas bevallen van een zoontje, Luca, en Vera zou hem vandaag voor het eerst ontmoeten. Daarna zouden ze samen gaan zwemmen in het buitenbad.
Ondertussen was Marco als eerste bij het fietsenhok. Hij had zijn fiets zo neergezet dat hij snel weg kon om naar zijn oma te fietsen. Hij keek uit naar het bezoek aan de boerderij van Guus met tante Yvette. Tante Yvette had gisteren goed begrepen wat Marco in zijn droom had meegemaakt en hoe dat samenhing met wat hij bij Guus op de boerderij had gezien.
Gisteravond, na het eten, had tante Yvette verteld dat haar voorouders Sinti waren. Van haar moeder had ze veel geleerd over de natuur en de geneeskracht van kruiden en planten. Hoewel ze zich enigszins van de cultuur had verwijderd, hield ze nog steeds van kleurrijke kleding.
Oma hoorde Marco al aan komen fietsen in de steeg. Ze deed de poort open, zodat hij zonder te stoppen de tuin in kon rijden.
“Hoi oma!” begroette Marco haar, terwijl hij nog wat naar adem hapte. “Vera is met Mia mee. Mia heeft een broertje gekregen, en daarna gaan ze naar het zwembad.”
“Wat leuk voor hen!” antwoordde oma. “Ga jij niet mee zwemmen?”
“Nee oma, ik ga toch niet met twee meisjes zwemmen,” zei Marco met een lichte grijns.
“Natuurlijk niet,” lachte oma. “Stel je voor.”
Tante Yvette zat in de tuin onder een parasol, gekleed in een nog kleurrijkere jurk dan de dag ervoor. In haar hand hield ze een groot glas met citroen, ijsklontjes en munt. Op de tuintafel stond een kan met dezelfde drank, en oma had ook een halfvol glas voor zich staan.
“Wat drinkt u?” vroeg Marco nieuwsgierig aan tante Yvette.
Tante Yvette keek naar haar glas. “Dit is ijsthee met munt en citroen. Heerlijk en verfrissend met dit warme weer. Wil je ook een glas?”
“Ja graag!” antwoordde Marco. “Dat klinkt echt lekker.”
Oma kwam net terug uit de keuken met een extra glas voor Marco, en tante Yvette schonk het vol.
Na het drankje stapten Marco en tante Yvette op hun fietsen en reden richting de boerderij van Guus. Onderweg vertelde Marco enthousiast over zijn droom en zijn belevenissen van de vorige dag, terwijl tante Yvette verhalen deelde over hun huis in Bretagne, het château en de omliggende natuur. Na ongeveer een kwartier fietsen kwamen ze aan bij de boerderij.
Guus stond bij het verkoopstalletje toen Marco en tante Yvette hun fietsen tegen het hek parkeerden. Hij bekeek tante Yvette aandachtig toen ze naar hem toe liepen.
“Sastipen, welkom!” begroette Guus hen, terwijl hij Yvette’s hand schudde.
“Dank u,” antwoordde Yvette, enigszins verrast. “Een Sinti-groet, dat hoor je niet vaak meer.”
“Tante Yvette, dit is Guus,” stelde Marco hen voor. “Hij woont en werkt hier op de boerderij.”
Guus glimlachte. “Uw kleding verraadt iets van uw achtergrond.”
Tante Yvette draaide vrolijk in het rond, waardoor haar jurk sierlijk uitwaaierde.
“Guus, ik wil mijn tante de boerderij laten zien en wat jij allemaal doet met je gewassen. Is dat oké?”
“Natuurlijk! Laat jij haar het veld zien, dan kom ik zo bij jullie. Ik heb nog iets speciaals om te laten zien in het bos.”
Marco en Yvette keken elkaar vragend aan, maar haalden hun schouders op. “We zien wel wat het is,” fluisterde Marco.
Guus verdween richting de keuken, terwijl Marco en Yvette het veld op liepen.
“Wat prachtig!” riep Yvette uit toen ze de mensen op het veld zag werken. “Wat een mooie energie brengen ze over het land. Zie jij dat ook, Marco? Kun je nu zien wat je me gisteren vertelde?”
Marco keek naar het veld en de mensen die daar bezig waren, maar hij zag het nog niet. De magische deken van licht die hij eerder had ervaren, bleef onzichtbaar.
“Tante Yvette, ik zie het nog niet,” zei hij aarzelend.
“Denk aan je aarding,” fluisterde Yvette zachtjes, terwijl ze haar hand op zijn schouder legde.
Marco sloot zijn ogen en haalde diep adem. Plotseling begon het groen van het veld intenser te stralen, en de lichtflitsen rondom de mensen en het land verschenen weer. Zijn ogen werden groot van verbazing over hoe gemakkelijk het nu ging.
“Mooi, hè?” klonk de stem van Guus achter hen.
“Het is prachtig,” beaamde Yvette met een brede glimlach. “Marco heeft me er alles over verteld.”
“U heeft het hier mooi gemaakt en ingericht. De omgeving voelt gelijk fijn als je hier binnen komt”
“Dank je wel, we hebben er veel werk en tijd in gestoken. Zullen we naar het bos gaan?” stelde Guus voor. “Daar heb ik iets wat jullie vast interessant vinden.”
Samen liepen ze langs het veld naar een klein, smal bruggetje. Tante Yvette en Marco hadden geen idee wat Guus hen wilde laten zien, maar Marco voelde een opwindende spanning.
Bij een hek bleef Guus stilstaan en draaide zich om naar hen, zijn blik ernstiger dan voorheen.
“Het is niet mijn gewoonte om mensen mee te nemen naar dit stukje land. Het is mijn oase, waar ik tot rust kom. Normaal zijn mijn enige bezoekers de vogels en insecten.”
“Ik voel me vereerd dat je ons hiernaartoe brengt,” zei tante Yvette, “al weet ik nog niet precies waarom.”
Guus liet Marco voorgaan over het smalle bruggetje, en gaf vervolgens Yvette galant een hand om haar te begeleiden. Aan de overkant strekte een bos zich voor hen uit, wild en ongerept. Twee bijenkasten stonden verspreid tussen de bomen.
“Guus, werk je hier vaak?” vroeg Marco nieuwsgierig.
“Niet op de gebruikelijke manier,” antwoordde Guus. “Dit is een plek van rust en balans, waar de natuur haar eigen gang mag gaan.”
Het bospad leidde hen dieper het bos in, totdat ze bij een open plek kwamen waar een grote yurt stond. Voor de yurt was een kampvuurplaats, omringd door kleurrijke lantaarns. Het zag eruit als een plek waar Guus vaak ’s avonds verbleef.
“Kom binnen,” zei Guus, nadat hij even naar binnen was gegaan en wat licht had gemaakt.
Marco en tante Yvette stapten de yurt in, en hun ogen werden groot van bewondering. De warme gloed van de lantaarns vulde de ruimte met een magische sfeer.
“Wow, c’est magnifique!” stamelde Yvette. “Prachtig!”
In de yurt stond een oude bank, bedekt met een groot kleed en bezaaid met kussens. In de hoek stond een zelfgemaakt bureau, bezaaid met papieren, en een lantaarn die Guus nog niet had aangestoken. Achter het bureau stond een comfortabele stoel. Op het bureau prijkte een glazen bol op een standaard, naast een houten kistje.
“Je hebt de yurt helemaal in Sinti-stijl ingericht. Waarom heb je dat gedaan?” vroeg Yvette nieuwsgierig aan Guus.
“Dat is eigenlijk vanzelf gegaan,” antwoordde hij. “Alles wat je hier ziet heb ik verzameld op rommelmarkten en in tweedehandswinkels. Voor ik het wist, had ik dit gecreëerd. Ik werk hier al jaren aan mijn eigen plekje.”
“Ik vind het prachtig, Guus,” zei Yvette bewonderend. “Ik wilde iets soortgelijks doen in ons huis in Frankrijk.”
Yvette’s blik viel op het houten kistje op het bureau.
“Ga maar zitten,” zei Guus met een glimlach. “Ik heb het gevoel dat je wel raad weet met wat erin zit.”
Yvette nam plaats in de stoel en opende het kistje. Marco zat op een poef aan de andere kant van de tafel.
“Oooh, een Tarotkaarten-set!” riep Yvette verrukt uit. “Wat een prachtige kaarten. Je hebt gelijk, Guus. Het is even geleden, maar ik weet er wel wat van! Marco, ik kan wel een kleine legging voor je doen, als je wilt.”
“Ta… wat?” vroeg Marco verbaasd.
“Tarot is een set van 78 kaarten die gebruikt worden voor spirituele begeleiding,” legde Yvette uit. “Elke kaart heeft een symbolische betekenis die helpt om inzicht te krijgen in het verleden, het heden en de toekomst.”
“Wil jij de kaarten schudden?” vroeg Yvette. “Dan doe ik een kleine legging. Wie weet wat we over je toekomst te weten komen. Iedere kaart heeft een eigen betekenis.”
Marco pakte de kaarten, voelde hun gewicht en mysterie, en schudde ze zorgvuldig. Hij legde ze vervolgens voor Yvette op tafel.
“Goed gedaan, dank je wel,” zei Yvette met een vriendelijke glimlach.
Met een geconcentreerde blik begon ze de kaarten één voor één om te draaien. De eerste kaart die tevoorschijn kwam, was ‘De Ster’.
“Dat is meteen een hele mooie kaart,” zei Yvette tevreden. “De Ster staat voor hoop, inspiratie, en geloof in jezelf. Het bevestigt dat je op de juiste weg bent.”
Marco bleef stil en luisterde aandachtig.
De tweede kaart die ze omdraaide was ‘De Hogepriester’.
“De Hogepriester leert je om te vertrouwen op je intuïtie en je eigen wijsheid. Hij wijst je de weg, of je nu leerling bent of meester.”
De derde kaart was ‘De Zon’. Yvette keek even naar Guus voordat ze verderging.
“Dit is een van de meest positieve kaarten in het Tarotspel. De Zon staat voor geluk, succes en groei. Het laat zien dat je lessen helder zullen zijn, en dat je ze mag delen.”
Marco begreep nog niet goed hoe deze kaarten hem iets over zijn toekomst konden vertellen. Hij voelde zich wat ongemakkelijk, maar ook nieuwsgierig. Het leek alsof een nieuwe wereld voor hem werd geopend.
Yvette draaide nog een kaart om: ‘De Magiër’.
“Dit is weer een hele mooie kaart, Marco,” zei ze. “De Magiër zegt dat je je weg zult vinden, dat je je doelen zult bereiken en dat je de kracht hebt om je eigen toekomst te creëren.”
“Nog één kaart,” zei Yvette opgewekt, terwijl ze er een van bovenop de stapel pakte. Ze draaide hem om, en Marco zag een glimlach van opwinding op haar gezicht verschijnen.
“‘De Wereld’, Marco! Deze kaart bevestigt dat je een bijzondere reis zult maken. Het spreekt over een begin en een eind, en alles wat je leert, zul je kunnen toepassen.”
Yvette keek Marco aan met een glimlach vol herkenning.
“Waauw, Marco. Deze kaarten vertellen ons dat je op het punt staat een spannende spirituele reis te beginnen. Je zult nieuwe inzichten opdoen en jezelf op een heel nieuw niveau leren kennen.”
Marco voelde een mix van opwinding en verwondering. Het idee dat hij een spiritueel avontuur zou aangaan, maakte hem nieuwsgierig.
“Tijdens deze reis zul je helderheid vinden in je doelen en je pad,” legde Yvette uit. “Je zult nieuwe wegen verkennen, je intuïtie versterken en diepgaande inzichten krijgen die je zullen helpen groeien. Het zal niet altijd makkelijk zijn, maar de kaarten geven aan dat je uiteindelijk succesvol zult zijn.”
Marco knikte, volledig in de ban van de kaarten en hun voorspelling voor zijn toekomst. Hij besefte dat een groot avontuur voor hem lag.
Yvette pakte de kaarten weer op en stopte ze terug in het houten doosje. “Merci, Guus, dat je ons hierheen hebt gebracht. En dank je, Marco, dat ik deze prachtige legging voor je mocht doen.”
Marco moest de Tarotvoorspelling even laten bezinken. Terwijl Guus de lantaarns één voor één uitblies, luisterde hij slechts half naar het gesprek tussen Guus en tante Yvette.
Toen de laatste lantaarn was gedoofd en ze de yurt hadden verlaten, liepen ze met z’n drieën terug over het bruggetje naar de boerderij. Terwijl Guus en Yvette praatten over tuinieren, was Marco met heel andere dingen bezig. Zijn hoofd hing naar beneden, en zijn gedachten waren ver weg. De woorden van Yvette bleven door zijn hoofd spoken: een spirituele reis. Wat zou dat precies inhouden? Was hij er klaar voor? Talloze vragen borrelden in zijn gedachten op. Zou hij antwoorden vinden? Of zou het hem alleen maar meer verwarren?
Een rilling liep over zijn rug toen hij aan de onbekende toekomst dacht.