Ome Johan, en tante Yvette stonden al op de uitkijk om Oma, Tessa en de kinderen te verwelkomen bij hun huis in Bretagne. Toen de auto het pad opreed sprong tante Yvette druk op en neer, en Ome Johan opende geland de deur voor Oma om uit te stappen.
“Welkom in ons huis!” riep tante Yvette uitgelaten.
Marco en Vera staarden hun ogen uit. Het huis was veel groter dan ze hadden verwacht, met een rieten dak en mooie stenen gevels. Een grote, oude eik stond in de achtertuin en trok eigenlijk direct Marco’s aandacht.
Voor een eik was deze heel recht en dik, met een aantal dikke vertakkingen. De kop van de boom zat helemaal vol met bladeren die sierlijk mee bewogen en ritselden in de wind. Over de eik zag hij direct een gloed die hij ook zag over het veld bij Guus in zijn tuin.
“Kijk eens wat een mooi huis jullie hebben!” zei Tessa bewonderend.
“Dank je wel Tessa.” antwoordde Johan. “Ik had jullie wel een paar uurtjes eerder verwacht.”
“Ja, dat was ook wel een beetje de bedoeling maar we hadden een lekke band tijdens een koffie stop al in Frankrijk. Een heel aardig stelletje heb geholpen de reserveband er op te zetten. Voor we weer terug gaan moet ik nog wel even langs een garage de lekke band te laten maken of vervangen.”
“Kom binnen, kom binnen!” drong tante Yvette aan. “Ik heb al een heerlijke quiche gebakken en een grote salade gemaakt. Jullie kunnen zo na het eten wel de spullen uit de auto halen en jullie kamers bekijken.”
Terwijl ze de deur opende, kwam een grote, harige hond aanrennen. “Dit is Coco,” zei tante Yvette, terwijl ze de hond aaide. “Hij is dol op nieuwe mensen.” Coco is onze grote vriendelijke Reus.
Op het terras in de achtertuin hadden ome Johan en Tante Yvette de tafel mooi gedekt. Oma, Tessa en de kinderen gingen hongerig aan tafel zitten.
“Ome Johan? Waar is het zwembad?” vroeg Vera terwijl ze druk om zich heen keek om de hele tuin in haar op te kunnen nemen.
Ome Johan hoorde het wel, maar deed net als of hij Vera niet hoorde, en reageerde niet. Hij gaf Tessa een knipoog.
Tessa haalde haar schouders op, en keek naar Vera met een vragende blik.
Marco voelde zich nog een klein beetje onwennig op deze plek. Hoewel de omgeving voor hem helemaal onbekend is, had hij toch een gevoel van thuis komen. Hij kon het nog niet goed plaatsen.
“Ik wil zo echt wel een duik nog nemen ome Johan.” vulde Marco Vera aan.
Ome Johan’s ogen twinkelden. Hij herinnerde zich zijn eigen jeugd, toen hij en zijn vrienden altijd watergevechten hadden in de sloot achter zijn huis. “Natuurlijk kunnen jullie zo zwemmen. Het water is lekker warm, en ik denk dat Ik er ook nog wel even bij kom een paar baantjes trekken.”
Na het eten werd de auto leeg gehaald. Ome Johan hielp Oma met haar spullen naar een eigen kamer in het grote huis, en Tante Yvette liet Tessa, Marco en Vera allemaal hun eigen kamer zien in het gasten verblijf.
“Daar is het zwembad!”, gilde Vera uit toen ze vanuit haar kamer uit het raam keek. Ze kon vanuit haar kamertje het hoofdhuis zien, en naast het huis was het zwembad zo in gegraven dat het door de zon goed warm gehouden werd.
Marco, in de kamer naast Vera kon het ook zien en riep “Yes! Dat is een groot bad!”. De kinderen zagen nog net hoe Ome Johan een duik in het water nam.
De kinderen sloegen snel hun koffers open, naarstig op zoek om hun zwemkleding aan te trekken.
“Volgens mij heeft Johan een plannetje bekokstoofd”. sprak tante Yvette tegen Tessa. “Hij mag graag een paar baantjes trekken maar meestal is hij niet zo snel in het water”
“Ik zou het niet weten.” Antwoordde Tessa. “Maar ik ga ook eerst mijn bikini aan trekken dan ga ik ook nog even afkoelen. Dat zwembad ziet er wel heel lekker uit.”
Marco en Vera renden in hun bad kleding langs Tante Yvette en hun moeder lijnrecht naar het zwembad.
en vlak voor dat ze bij het zwembad aan kwamen sprong Ome Johan omhoog met 2 volle super-soakers en spoot Marco en Vera nat nog voor ze in het zwembad konden duiken.
“Heeee!”, schreeuwde de tweeling tegelijk, hun ogen wijd open van verbazing. Maar voordat ze konden reageren, had Ome Johan nog een paar stralen water op ze afgevuurd.
“Bommetjeeeh!”, gilde Marco en Vera tegelijk, en sprongen zo dicht mogelijk bij Ome Johan in het zwembad. Het warme water spatte in alle richtingen. Ome Johan barstte in lachen uit terwijl de kinderen hem nog verder met hun handen nat spetten. Snel dook hij onder water om een paar meter verder weer omhoog te komen.
“Goed gedaan!” riep hij. “Nu zijn we allemaal nat!”
“Marco! Dit is echt een mega groot zwembad zeg.”
“Echt wel.” Antwoorde Marco.
“Ja, Als ik zeg een paar baantjes te gaan trekken dan moet ik ook wel wat slagen kunnen maken toch. In een klein rond zwembad kan dat toch niet.,” Lachte ome Johan. “en er is ook niets lekkerder dan lekker zonnen op je luchtbedje op het water. Maar wel goed opletten dat je vaak afkoelt in het water de zon is hier over het algemeen een stuk sterker als in Nederland.”
“Oma had het hele tafereel van een tuinstoel op het terras gade geslagen en moest hardop lachen. Ze kon de watergevechten vroeger met haar broer Johan nog goed herinneren. Ze pakte een flesje zonnebrandcrème met een geur van kokosnoot en smeerde haar armen in. Ze sloot even haar ogen en genoot van de warmte.
‘Jullie herinneren me zo aan mijn jeugd,’ zei ze, haar stem zacht en vol nostalgie. ‘Johan en ik sprongen altijd in de rivier achter ons huis. We hadden zulke watergevechten dat we helemaal doorweekt waren als we thuiskwamen. En dan zaten we ’s avonds bij het haardvuur op te drogen.’
Marco en Vera keken haar met grote ogen aan. ‘Echt waar, Oma?’ vroeg Marco, zijn ogen sprankelend van nieuwsgierigheid. ‘Ja hoor,’ lachte Oma. ‘Jullie zijn net als wij vroeger.’
“Ik heb je maar wat vaak uit het water moeten trekken,” vulde Ome Johan aan, terwijl hij een knipoog naar Marco gaf.
“Je moet de kinderen niet alles vertellen Johan.” zei oma.
“Toen Johan en ik nog kinderen waren was zwemles nog helemaal niet zo gewoon als nu hoor! Maar pas maar op als ik mijn badpak aan heb.”
Marco en Vera keken elkaar aan, hun ogen wijd open van verbazing. “Oma gaat zwemmen?” vroeg Vera.
“Doet u wel voorzichtig Oma,” zei Marco bezorgd. Hij keek naar zijn oma met grote ogen. Hij kon zich gewoon niet voorstellen dat zijn altijd zo rustige oma nu ineens in het zwembad zou springen.
“HAHA, Maak je om mij maar niet druk Marco.” lachte oma de opmerking van Marco weg. “Het is Johan en jullie die moeten uitkijken! We doen zo wel een wedstrijdje over een baantje met z’n 4 en als ik zo mijn snelle badpak aan heb.”
Ondertussen hadden Tessa en tante Yvette, voor hun zelf ook een stoel aangeschoven om naast Oma onder een grote gekleurde parasol in de schaduw te gaan zitten. Ze keken naar de kinderen die in het zwembad spetterden en lachten. ‘Die kinderen vermaken zich voorlopig wel in het zwembad,’ zei tante Yvette met een glimlach. ‘Ik zal voor jullie een lekker glaasje limonade inschenken. Met een schijfje citroen en wat munt, natuurlijk.'”
“Willen de KINDEREN IN HET ZWEMBAD ook nog wat drinken?” Riep tante Yvette luid in de richting van het zwembad in de hoop over het lawaai van het opspattende water en het plezier van de kinderen uit te komen.
Zonder reactie uit het zwembad, liep Yvette naar binnen, en besloot voor de zekerheid maar een extra grote kan limonade te maken en voldoende glazen voor iedereen mee naar het teras te nemen.
Met een vol dienblad kwam Tante Yvette terug bij het terras en zag dat de stoel van oma leeg was.
“Ze is haar badpak aan het aantrekken.” reageerde Tessa op de vragende blik van Tante Yvette.
“Aha, Logisch” lachte Tante.
Een paar minuten later klonk er een “Tadaaaa!” vanuit de schuifpui van het huis. Oma had zich in een fleurig gebloemde badpak gestoken, met een bijpassend fel gekleurde badmuts op.
Oma liep naar de de korte kant van het zwembad, en wenkte Johan en de kinderen uit het water.
“Kom op jullie… Wedstrijdje! Wie het eerst aan de overkant is!”
“Dat win je nooit zei Johan.”
“Als ik win!”, zei oma bedachtzaam “Als ik win…. Mag ik de rest van de avond blijven zitten en halen jullie mijn drinken en lekkers.”
“Deal” antwoordde Marco en Vera in koor.
Ook Johan knikte naar oma.
“Mam geef jij het startsein?” Riep Vera.
De vier zwemmers lijnden zich op aan de korte kant van het zwembad. Eerst Marco, daarnaast Ome Johan en Vera, en dicht bij de hoek Oma.
“3……..2………1…….. Start” riep Tessa vanaf het terras.
Ome Johan, Marco en Vera doken als volleerde zwemmers het water in en zwommen zo hard als ze konden het bad over, maar oma gniffelde, en liep op een drafje om het zwembad heen naar de overkant, en sprong bij de laatste meter nog het water in om als eerste aan te tikken.
Johan tikte als 2e aan, keek op en zag direct dat Oma al gefinisht was.
Een paar tellen later tikte Vera en Marco bijna gelijktijdig aan, en zagen vol verbazing dat oma ook al gefinisht was.
“Oma heeft gewonnen riep Tessa hard lachend vanaf het terras. zij was als eerste aan de overkant.”
“Goed gedaan zus… Goed gedaan” gaf Johan schoorvoetend toe.
Marco en Vera keken elkaar vragend aan. “Hoedan?” vroeg Marco zich hard op af.
Oma lachte hard terwijl ze het trappetje gebruikte aan de zijkant om met moeite het bad weer uit te klimmen. Vol trots liep oma weer terug naar het terras, waar Tessa en Yvette haast van hun stoelen rolde van het lachen.
Na een verschillende schalen met lekkernijen, en kannen met koele limonade was het al snel avond geworden. De familie besloot op tijd te gaan slapen om de volgende dag fris Combourg te gaan ontdekken.